วันหนึ่งเมื่อแม่เป็นเลสเบี้ยน

ในชีวิตของฉันไม่มีอะไรจะขมขื่นเท่าเมื่อพ่อแม่หย่าขาดจากกัน ความเสียใจทำให้ฉันคิดว่าตัวเองไร้ค่าเต็มที ที่ใครๆ เคยพูดกันว่า ลูกคือโซ่ทองคล้องใจพ่อแม่ ลูกคือผู้ที่ผูกพัน พ่อแม่ไม่ให้มีวันแยกจากกันได้ นั้นไม่เป็นความจริงเสมอไป เพราะเมื่อถึงจุดหนึ่ง ลูกก็ไม่สำคัญเท่าพายุอารมณ์ของพ่อแม่ ลูกไม่สำคัญพอที่จะฉุดรั้งพ่อแม่ให้อยู่ด้วยกันต่อไปได้ หากพ่อแม่ต่างดึงดันเอาแต่ใจตนเอง ความสะเทือนใจที่พ่อแม่แยกทางกันเดิน ทำให้ฉันกลายเป็นคนแข็ง ดื้อ และดุ

ยิ่งแข็งกระด้างหนักขึ้นไปอีกเมื่อมารู้ว่า จริงๆ แล้วแม่ทิ้งพ่อไป เพื่อไปอยู่กินกับผู้หญิงด้วยกัน!!!

ตอนที่แม่ทิ้งพ่อไปนั้น ฉันอายุได้ 14 ปี ยังอ่อนเยาว์ ไม่รู้สาเหตุตื้นลึกหนาบาง ที่ทำให้พ่อแม่ต้องหย่ากัน และยิ่งงุนงงอย่างหนัก เมื่อแม่ซึ่งปรกติเป็นหญิงสวยขี้อาย ไว้ผมยาวสีทอง เริ่มไปมาหาสู่กับเพื่อนหญิงที่ชื่อ "คาร์ลา" แล้วอยู่มาวันหนึ่งฉันต้องตกตะลึง เมื่อแม่กลับบ้านด้วยทรงผมสั้นเกรียน เหมือนพวกนักเรียนทหาร แม่เริ่มสะสมซีดี ของดัสตี สปริงฟีลด์ และทีเชิ้ต ตอนแรกฉันเข้าใจว่า แม่ทำอย่างนั้นเพื่อประชดชีวิต อยากปลดปล่อยตัวเอง ไปสู่อิสรภาพ ทำตัวให้เหมือนเกิดใหม่อีกหน เพราะในขณะนั้น แม่อายุแค่ 40 แม้พฤติกรรมบางอย่างของแม่ ทำให้ฉันงุนงงสงสัยอยู่ครามครัน แต่ก็พยายามหลอกตัวเองว่า แม่กลับมาเป็นโสดอีกครั้งหนึ่ง คงสบายอกสบายใจ ที่ได้ทำอะไรตามใจตนเอง

จะอย่างไรก็ตาม แม่รักฉันมาก ท่านรู้ใจและเข้าใจฉัน ส่งเสียฉันให้เรียนหนังสือให้ถึงที่สุด ต้องการอะไรแม่ให้ทุกอย่างไม่เคยขัดใจ ฉันจึงเป็นเด็กมีความสุขพอสมควรด้วยความรักของแม่

ความจริงที่เจ็บปวด

แต่แล้วการพยายามหลอกตัวเองของฉัน ก็สิ้นสุดลงในปีที่ 6 ของการแยกทางกับพ่อ ฉันอายุย่างเข้า 20 ปี กำลังเรียนในมหาวิทยาลัย และเริ่มมีเพื่อนชายเหมือนเด็กสาวทั่วไป ในวันวาเลนไทน์ปีนั้น ฉันไปพายเรือเล่นกับเพื่อนชายคนหนึ่ง เมื่อกลับมาบ้านก็พบว่า แม่จัดบ้านใหม่เสียสวยงาม ทุกห้องประดับด้วยดอกกุหลาบสีแดงสด บ้านแบบกระท่อมสไตล์วิคตอเรียน ของเราหอมหวนไปด้วยกลิ่นกุหลาบและอาหารอร่อย บรรยากาศวันวาเลนไทน์แสนจะโรแมนติก ฉันรู้สึกรักบ้านมาก และคิดว่า นี่คือความสุข และความอบอุ่นระหว่างเราสองคนแม่ลูก

ฉันตรงไปจูบแม่ด้วยความซาบซึ้ง ในใจคิดว่า แม่กำลังจะมีแฟนใหม่แล้วแน่นอน

"จึงล้อแม่ว่า แม่กำลังจะมีหนุ่มคนใหม่ ใช่ไหม เขารูปหล่อไหมแม่?"

"ไม่ใช่หนุ่มหรอกลูก..."

แม่บอกพลางโผมากอดฉันแล้วร้องไห้ ความตกใจทำให้ฉันไม่ได้ถามอะไรแม่ต่อ ได้แต่กอดแม่เอาไว้ขณะแม่กำลังสะอึกสะอื้น แม่บอกว่า แม่จะเล่าความจริงให้ฉันฟังหลายปีมาแล้วว่า... แม่เป็นเลสเบี้ยน - พวกรักร่วมเพศ แต่ไม่สบโอกาสเหมาะเสียที เพราะกลัวฉันจะตกใจ และกระทบกระเทือนใจ เกรงไปว่า ฉันอาจจะเกลียดท่านไปตลอดชีวิต ซึ่งท่านคงทนไม่ได้

ฉันฟังคำสารภาพของแม่อย่างงงงัน ใจหนึ่งก็รู้สึกยินดีที่ท่านได้มีความสุขขึ้นมาบ้าง แม้จะมีลักษณะผิดปรกติบ้างก็ตามที แต่ในส่วนลึกแล้วรู้สึกเจ็บปวด และไม่เข้าใจที่แม่ ซึ่งฉันรักจะเป็นไปได้ถึงเพียงนี้ ยิ่งเห็นแม่กล้อนผมสั้น แล้วแต่งตัวเหมือนผู้ชาย สวมหมวก นุ่งกางเกง เวลาไปไหนต่อไหนก็เอานิตยสาร "ดีวา" ม้วนแล้วหนีบไว้ที่ใต้แขน พูดจาห้วนและห้าว ทำให้ฉันรู้สึกอายบอกไม่ถูก

ฉันครุ่นคิดเกี่ยวกับแม่และตัวเอง ทั้งยามหลับและยามตื่น แล้วตั้งคำถามว่า หากแม่ผิดปรกติอย่างนี้มาหลายปีแล้ว ฉันจะเกิดมาได้อย่างไร คงเป็นการเกิดที่ผิดพลาดแน่นอน

ฉันจะเป็นเลสเบี้ยนเหมือนแม่หรือไม่?

แค่คำถามที่ว้าวุ่นอยู่ในหัวใจฉันตลอดมาคือ ฉันเป็นเลสเบี้ยนเหมือนแม่หรือไม่ การเป็นเลสเบี้ยนสืบทอดกันทางสายเลือดหรือเปล่า? สำหรับฉัน ฉันเกลียดการทำตัวแบบนั้น ฉันทำอะไรประหลาดๆ อย่างนั้นไม่เป็น แต่คนเราเมื่อต้องสืบทอดกันโดยธรรมชาติ ย่อมจะบังคับกันไม่ได้

คิดพลางฉันปฏิเสธสุดขีดว่า ไม่มีวันเด็ดขาดที่ฉันจะเป็นเลสเบี้ยนอย่างแม่...

จนวันหนึ่งฉันทดสอบตัวเองว่า เป็นรักร่วมเพศได้หรือไม่ ด้วยการลองนอนกับเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่ง ที่ฉันรักและสนิทสนมกันมาก ผลออกมาตลกมากคือรัก "แบบนั้น" ไม่ลงจริงๆ มันรู้สึกขยะแขยงที่จะต้องทำอะไรผิดธรรมชาติ จึงสามารถบอกเพื่อนหญิงทุกคนว่า การเป็นรักร่วมเพศไม่ได้สืบทอดกันทางพันธุกรรม ขึ้นอยู่กับปัญหาในจิตใจของแต่ละคนมากกว่า

เปิดเผยให้รู้แล้วรู้รอดกันไป

ในกลุ่มเพื่อนฝูงที่มหาวิทยาลัย พวกเรามีอะไรก็เล่าสู่กันฟังเกือบทุกเรื่อง ไม่ว่านิทานขำขันเกี่ยวกับเซ็กซ์ ยาเสพย์ติด เพลงเต้นรำจังหวะใหม่ แต่ไม่เห็นมีเพื่อนสักคนเล่าว่า แม่ของตนเป็นคนรักร่วมเพศ หรือว่าอาจจะมีแต่เขาไม่เอามาพูดกันก็ไม่รู้

บางครั้งพวกเราเก็บเอาเรื่องพิลึกๆ ของคนในตระกูลมาเล่าสู่กันฟังอย่างเปิดเผย เจนนีเพื่อนคนหนึ่งรู้ว่า พ่อแม่ของฉันหย่าขาดจากกัน ระยะหลังเธอเคยพบแม่ด้วย เธอจึงโพล่งถามฉันในท่ามกลางเพื่อนฝูงว่า

"แม่เธอเป็นเลสเบี้ยนใช่ไหม?"

ฉันพยักหน้า เพื่อนๆ ทุกคนตกตะลึงอ้าปากค้าง ส่วนฉันรู้สึกโล่งใจ ที่ได้พูดความจริง และเปิดเผยเสียให้รู้แล้วรู้รอดไป เพราะเพื่อนๆ อาจจะต้องพบแม่ไม่วันใดก็วันหนึ่ง

มาถึงจุดที่ยอมรับได้

ปีที่แล้วแม่แยกทางกับคาร์ลาคนรักของแม่ หลังจากนั้นแม่ก็ป่วยเป็นโรคประสาท ฉันคอยพยาบาลแม่เท่าที่สามารถจะทำได้ แม้แม่จะอาละวาดใส่ฉันในบางครั้งฉันก็ไม่ถือสา แต่แอบดีใจที่ได้แม่กลับคืนมา แม่ที่ได้เสียสละทุ่มเทเพื่อลูกมาตลอดชีวิต ฉันรักท่านมาก ไม่อยากให้ท่านเป็นคนออกนอกลู่

นอกทางอย่างที่เคยเป็นมา ต่อไปนี้แม่คงจะดำเนินชีวิตได้อย่างปรกติธรรมดาเสียที ดีใจอยู่ได้ไม่เท่าไร แม่ก็กลับไปคืนดีกับผู้หญิงคนนั้นอีกแล้ว คราวนี้หล่อนขนของมาอยู่ที่บ้านของเราเลย ฉันมองทั้งสองจู๋จี๋กอดกันกลมอยู่หน้าเตาผิงอย่างมีความสุข แบบไม่มีความรู้สึกใดๆ ทั้งสิ้น ในใจมันด้านชาไปหมด แต่ในส่วนลึกยังอดที่จะฝันไม่ได้ว่า ควรเป็นร่างของพ่อกับแม่ แอบอิงอยู่ด้วยกัน เพื่อฉลองวันแต่งงานครบรอบ 25 ปีมากกว่า

เวลานี้ฉันอายุได้ 24 ปี คุ้นเคยชาชินกับเรื่องของแม่มา 10 ปีแล้ว จนกระทั่งมาถึงจุดที่ยอมรับได้ว่า นี่คือธรรมชาติของแม่ เป็นเคราะห์กรรมของแม่เอง ที่พลิกตัวเองจากหน้ามือเป็นหลังมือเอาเมื่อวัยกลางคน และเป็นโชคร้ายของฉันเอง ที่มีแม่ซึ่งมีเคราะห์กรรมอย่างนั้น

เมื่อทำใจได้ ฉันก็เริ่มให้ความเป็นธรรมแก่แม่ว่า ความจริงแม่ก็ไม่ผิดร้ายอะไร ท่านเพียงแต่เลือกทางเดินของท่านเอง ส่วนฉันก็คงเลือกทางเดินอีกทางหนึ่งของตัวเองเช่นกัน คือเป็นลูกที่ดีของท่าน คอยดูแลปรนนิบัติเมื่อท่านต้องการ และอยู่เพื่อที่จะรักท่าน และเป็นกำลังใจให้ท่านต่อไป เพราะจะอย่างไรก็แล้วแต่ ท่านก็คือแม่บังเกิดเกล้าของฉันนั่นเอง... ไม่ใช่ใครที่ไหน.

(วัชรี สายสิงห์ทอง เรียบเรียงจาก The DayI Discovered My Mother Was Gay ของ Sian Kelly ใน Cosmopolitan ฉบับเดือนเมษายน 1999)